ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟΚΡΙΕΣ n.4

2023 κέντρο Αθήνα

Ο Πασχάλης ο μεγαλύτερος αδερφός της Αλεξίας έχει βγει από την ψυχιατρική κλινική σχεδόν 2 χρόνια τώρα. Μην έχοντας έρθει ακόμα επαφή με την οικογένειά του αράζει σε ένα παλιό νεκροταφείο. Εκεί που για τελευταία φορά στις 2/2/2011 ο κολλητός του φίλος Τόνι δολοφονήθηκε βάναυσα από τον «Χασάπη». Ο Άρης ακόμα αγνοείτε από τότε.

Παίζοντας σχολαστικά και σχεδόν νευρικά τις χάντρες από το κομπολόι που κρατά στα χέρια του κρυφά τα βράδια μετά την δουλειά παρακολουθεί την μικρή του αδελφή. Πιστεύει πως η γιαγιά Ευτυχία κρατούσε καλά το κλειδί από τα κουτιά του Αδάμ και της Εύας όπου και ξεκίνησε το κακό. Φήμες λένε πως κρατούνται τα κομμένα βλέφαρα όλων των θυμάτων σφραγισμένα με γητειές κι κατάρες. Οι ψυχές των ανθρώπων δεν πάνε ποτέ στην γη των νεκρών παρά μόνο περιφέρονται απειλητικά στον κόσμο των ζωντανών.

Ακούγονται όμως και πολλά άλλα. Ο Πασχάλης σχεδόν πασχίζει να αποτρέψει να συμβεί το κακό στην Αλεξία. Θα το προλάβει ή είναι πολύ αργά; Κοιτώντας μεθυσμένος στον ορίζοντα που αλλάζει χρώματα ήρθε η ώρα να γυρίσει σπίτι.

Μερικές ώρες μετά

Ο Πασχάλης φτάνει σπίτι, ρίχνει τα κλειδιά στο μπολ που είναι στο ραφάκι του καθρέφτη, βγάζει όλα του τα ρούχα και ανοίγει το θερμοσίφωνα. Μέχρι να ζεστάνει το νερό βάζει μπρος το γκάζι της κουζίνας για να μαγειρέψει. Όσο ήταν στην κουζίνα ετοιμάζοντας το βραδινό γεύμα στο διπλανό διαμέρισμα πάλι τσιριχτά και να εξφεδονίζοντε αντικείμενα στο τοίχο. Πάλι ο άντρας της γύρισε νευριασμένος από την δουλειά και ρίχνει ευθύνες για το χλιαρό φαγητό, για την νοστιμιά που υποτίθεται πως λείπει. Για το κακό νοικοκυριό που έχει γίνει. Ύστερα ησυχία… Αναρωτιέται αν υπάρχει βιαιοπραγία κάτι που ο ίδιος απεχθάνεται και σιχαίνεται.

Έχει σκεφτεί πολλές φορές να καλέσει αστυνομία αλλά δεν τα κατάφερε ποτέ.

Παράλληλα σε κάποιο άλλο διαμέρισμα μια μαμά με 3 κόρες άρχισε να ωρύετε να φωνάζει

«Νικολέτα σταμάτα επιτέλους να τρως σαν το γουρούνι. Έχεις γίνει σαν τόφαλος και έχεις βάλει πόσα κιλά. Στο τέλος δεν θα σου βρίσκω ρούχα για την ηλικία σου. Έχεις καταλάβει ότι για τα 12 σου είσαι πολύ παχιά; Και μετά αναρωτιέσαι γιατί γελάνε μαζί σου.»

Η Νικολέτα ούσα σε κατάσταση σοκ παρατά τα πάντα και κλείνετε στο δωμάτιο της. Οι αδερφές της Σοφία και Γρηγορία μένουν σιωπηλές εν ώρα φαγητού ενώ οι ίδιες δεν φαίνετε να αγαπούν και ιδιαίτερα το βραδινό. Η μητέρα των κοριτσιών έξαλλη και φτάνοντας στα όρια της παίρνει τα πιάτα από το τραπέζι και τα πετά στο πάτωμα. Ουρλιάζει δυνατά, βρίζει και τα κορίτσια απλά την αντικρίζουν με φοβισμένο βλέμμα.

«Ρε συ Σοφία τι δεν σου αρέσει από το φαγητό;»

«Δεν είναι καλά ψημένη η μπριζόλα και είναι άνοστη.»

«Κάτι άλλο;»

«Με ρώτησες γιατί δεν τρώω, σήμερα ξέχασες ότι το μενού έχει όσπρια και λαχανικά και ξέχασες να με πας στο μπαλέτο. Είναι η 3 φορά που φτιάχνεις κρέας μέσα στην εβδομάδα για μένα ενώ ξέρεις ότι δεν πρέπει. Όσο για την Γρηγορία επίσης ξέχασες ότι δεν θέλει να φάει κρέας επειδή είναι χορτοφάγος. Η Νικολέτα πρέπει να κάνει εξετάσεις δεν παχαίνει άντε έτσι. Σταμάτα να κάνεις σαν την υστερικιά και κοίτα πως μπορείς να βελτιώσεις την διατροφή μας και την υγεία μας. Αν θες να λέγεσαι μάνα.»

Η Σοφία όχι μόνο μίλησε σκληρά απέναντι στην μητέρα της η οποία κοιτά σαστισμένη την 13 ετών κόρης αλλά παράλληλα σπάει ότι βρει μπροστά της. Η 13χρονη φεύγοντας την κοιτά στα μάτια και της υποδειχνει πως ως μάνα δεν επιτρέπετε να φέρεται τόσο ανώριμα κατά την άποψή της. Κάπου όμως της έφερε την συμπεριφορά της μπούμερανγκ.

Ο Πασχάλης ακούγοντας αυτό το χαμό ανάμεσα στα γειτονικά διαμερίσματα του θυμίζει λίγο από τα δικά του παιδικά χρόνια. Ως υπέρβαρο παιδί έζησε σχεδόν το ίδιο. Στο σχολείο συνήθιζαν να τον αποκαλούν «φάλαινα» «τούβλο» «τσιμεντόλιθο» «αγελάδα» κλπ. Κάπου στην πορεία ανακάλυψαν πως πάσχει από διαβήτη τύπου 1 και δυσλεξία. Αυτά όμως δεν τον εμπόδισαν να κάνει αυτά που ονειρεύεται και να ζει την ζωή του στο έπακρο.

Λίγη ώρα αργότερα κάθετε στο μπαλκόνι του δωματίου του και πίνει σμούθι. Η Νικολέτα γεμάτη περιέργεια ρωτά

«Τι πίνεις;»

«Χυμό από φρούτα και λαχανικά.»

«Είναι ωραίο;»

«Ωραίο είναι. Έχω βάλει μέσα σπανάκι, αβοκάντο, αγγούρι, ακτινίδιο και λίγο λεμόνι και λίγες κουταλιές ταχίνι.»

«Νόστιμο ακούγετε.»

«Μπορείς να το δοκιμάσεις αν θες.»

«Ναι θα μου άρεσε.»

Ο Πασχάλης βάζει λίγο από το μίγμα και δίνει στην Νικολέτα όντας και οι δύο πια στον κήπο της πολυκατοικίας. Η νεαρή μαθήτρια του δημοτικού πίνει με μεγάλη όρεξη και ευχαρίστηση το σμούθι. Τον ευχαριστεί και πηγαίνει στο δωμάτιό της. Για πρώτη φορά εκείνο την ημέρα ένιωσε γεμάτη τόσο συναισθηματικά όσο και σωματικά. Η ανάγκη της για πείνα ήρθε σε μια ίσως για εκείνη ισορροπία. Από την άλλη ο Πασχάλης ήταν εξίσου χαρούμενος που βοήθησε το κοριτσάκι ενώ ο ίδιος είχε σκοπό να μιλήσει σύντομα στην μητέρα η οποία φαίνετε να πιέζετε το τελευταίο διάστημα.